Voor het nieuwe Feyenoord Business Magazine, dat eens per jaar verschijnt en wordt verspreid onder de leden van de Feyenoord Business Club, interviewde ik onder meer Marco Borsato. De zanger speelde na afloop van het voetbalseizoen vijf keer achter elkaar in De Kuip. Lees hieronder een fragment uit het interview.
Toen op de vroege avond van 14 juni 2002 de wegen rondom De Kuip volliepen en de vijftigduizend mensen die een kaartje hadden weten te bemachtigen voor het eerste concert van Marco Borsato in een langgerekte stroom het stadion binnenkwamen, liep de zanger zelf achter de schermen te ijsberen en vroeg hij zich in lichte paniek af wat hij zich in hemelsnaam op zijn hals had gehaald. In het stadion waar hij in de voorgaande jaren met eigen ogen wereldsterren als Prince en Bruce Springsteen had zien optreden, zou hij over enkele minuten zélf het podium opstappen voor een immense massa van mensen die speciaal voor hem waren gekomen. ‘Ik weet nog dat mijn bandleden tot vlak voordat we op moesten zaten te kaarten met elkaar,’ zegt Borsato bijna zeventien jaar later op in het kantoor van zijn management in Abcoude. ‘Zij voelden niet de verantwoordelijkheid die ik op dat moment voelde. Ik hoorde op de radio dat er files stonden richting De Kuip, zag duizenden mensen als mieren door het stadion krioelen en dacht: heeft iemand enig idee hoe spannend dit is? Ik was letterlijk bijna aan het spugen van de zenuwen en de adrenaline.’
De spanning verdween pas uit zijn lichaam op het moment dat Borsato de bühne opliep en vanaf de eerste seconde voelde dat hij met open armen werd ontvangen. Bijna letterlijk werd hij door vijftigduizend mensen tegelijkertijd opgetild. ‘Ik voelde me zó welkom,’ zegt hij. ‘Opeens wist ik weer wat ik kwam doen, alle spanning was direct weg. Toen ik helemaal op het eind van het concert het publiek bedankte, voelde ik een soort rilling door mijn lichaam gaan die je normaal voelt als je moet huilen. Het was een mengeling van geluk en ontlading. Ik had al best veel meegemaakt als artiest, maar dat gevoel kende ik nog niet. Vanaf dat moment ben ik als artiest volwassen geworden.’
Op welke manier?
‘De kunst is bijvoorbeeld om de intimiteit die in een aantal van mijn liedjes zit, ook in een groot stadion tot z’n recht te laten komen. Daar moet je rust voor hebben, keuzes voor durven maken. Dat heb ik geleerd en vervolmaakt in De Kuip. Zelfs met vijftigduizend mensen bij elkaar, wordt dan toch soms je strot dichtgeknepen van emotie, bijvoorbeeld omdat er iets klein gebeurt in het publiek, recht voor je neus.’
Heb je daar oog voor wanneer je middenin een optreden voor vijftigduizend mensen zit?
‘Zeker. Ik zie bijvoorbeeld een vader zijn dochter vastpakken en dan denk ik op het podium: waar is de moeder? Of ik zie mensen kapot gaan bij het nummer ‘De Waarheid’ en vraag ik me af wat hun verhaal is. ‘Afscheid Nemen Bestaat Niet’, ook zo’n nummer waarbij je dingen in het publiek ziet gebeuren. Als ik daar m’n aandacht op richt, kan de camera dat oppakken, komt het op de grote schermen en zijn we plotseling allemaal verbonden. Nog zoiets: vijftigduizend mensen die bij ‘Binnen’ tegelijkertijd hun handen boven hun hoofd klappen. Dat doet iets met je, ook als je geen diehard fan bent. Zo zie je een heel stadion één worden.’
Het volledige interview met Marco Borsato is te lezen in het nieuwe Feyenoord Business Magazine.
Posted By
Andre van Kats
Categories
Nieuws