Willem van Hanegem in Feyenoord Magazine

In het nieuwe Feyenoord Magazine, de laatste van het seizoen 2019-2020, is veel aandacht voor de winst van de Europacup, vijftig jaar geleden. Zo ging Willem van Hanegem (nog voor de coronacrisis) op bezoek bij Gerard Meijer, voor een terugblik op het successeizoen 1969-1970.

Een fragment uit het artikel:
In de deuropening van het kantoor van Gerard Meijer haalt Willem van Hanegem een klein, plastic voorwerp uit zijn zak, dat nog het meest wegheeft van een vouwmesje. Wanneer hij het indrukt, schieten er als bij een stiletto twee ijzeren punten uit tevoorschijn, waaraan je je lelijk zou kunnen bezeren. Het blijkt een zogenoemde pitchfork te zijn, die is bedoeld om op de green van een golfbaan kleine putjes in het gras direct weer dicht te kunnen prikken. ‘Ik heb dit ding tegenwoordig eigenlijk altijd in m’n broekzak,’ zegt Van Hanegem, terwijl hij de puntjes er met zachte klikjes een paar keer achter elkaar uit laat schieten. ‘Als je de baan niet goed achterlaat, springen die gasten gelijk uit hun vel, weet je niet?’

Het gereedschap in zijn zak zegt veel over de rol die golf heeft gekregen in het leven na het voetbal van Van Hanegem. Hij is behoorlijk fanatiek. Laatst nog werd hij om zeven uur ’s ochtends gebeld door Henk ten Cate om een potje te spelen. De trainer, die de laatste jaren werkzaam was in het Midden-Oosten, kondigde door de telefoon aan dat hij beter in vorm was dan ooit. Toen hij desondanks na een lange golfdag vol missers kansloos had verloren van Van Hanegem en hun gezamenlijke vriend Jaan de Graaf, bleven de laatste twee daar op de terugweg zo lang over doorzaniken dat Ten Cate uiteindelijk dreigde om hen midden op de snelweg uit de auto te zetten.

Ook op de dag voor zijn bezoek aan De Kuip liep Van Hanegem nog achttien holes, op de Kennemer Golfclub in Zandvoort. Het was heuveltje op, heuveltje af en aan het eind van de dag gaf zijn stappenteller aan dat hij op honderd meter na precies tien kilometer had gelopen. Golfen is daarmee tegenwoordig niet alleen een van zijn belangrijkste hobby’s, maar ook een manier om in beweging te blijven. ‘Alle dokters zeggen dat het goed is om te blijven bewegen,’ zegt hij. ‘Maar ik was gesloopt.’

Zoals vaker voelde Van Hanegem al na een hole of tien dat zijn rechterenkel behoorlijk begon op te spelen. Al in zijn tijd als speler bij Feyenoord had hij er last van. Voor elke wedstrijd lag de middenvelder op de massagebank van Gerard Meijer om zijn enkel te laten inzwachtelen, voor extra stevigheid. Om dezelfde reden speelde hij enige tijd op halfhoge voetbalschoenen die speciaal voor hem waren vervaardigd. Die schoenen werden befaamd dankzij Van Hanegem en stonden zelfs model voor de trofee die door Feyenoord naar hem is vernoemd, maar in werkelijkheid speelde hij er slechts een paar seizoenen op en niet eens elke wedstrijd. ‘Die krengen waren keihard,’ zegt Van Hanegem. ‘Het enige voordeel was dat je zelfs bij een hartaanval rechtop in die schoenen zou blijven staan.’

Rond dezelfde periode liet Van Hanegem in het ziekenhuis ooit een foto van zijn enkel maken. De dokter die er naar keek, dacht dat het een gewricht van een man van zeventig betrof, zo weinig kraakbeen was er nog te zien. Het heeft sindsdien even geduurd, maar sinds een paar jaar is Willem van Hanegem eindelijk even oud als zijn eigen enkel.

Lees de volledige reportage in het nieuwe Feyenoord Magazine.